Wat een prachtig stuk schreef Theoloog des Vaderlands Claartje Kruijff in Trouw.
‘Van der Laan sprak ons aan op een groter verbond. Een heilige ruimte waar we aan voorbijgaan terwijl wij er wel naar verlangen. Wij die geleerd hebben voor onszelf te zorgen, met zelfredzaamheid en autonomie als kernwaarden in onze samenleving. Terwijl wij ten diepste afhankelijk van elkaar zijn. Je neigt over je afhankelijkheid heen te leven als het je goed gaat. Maar er hoeft maar iets onverwachts of naars te gebeuren om te ervaren dat je zonder anderen niet kunt bestaan’.
Zo herkenbaar van wat ook beschreven staat in het boek: ‘Het veld van Aandacht’. Wanneer wij ons gedragen weten door onze familie, de gemeenschap en het land waar we wonen, komen we in contact met ons hart en onze bron. Anders gezegd; daar waar ons kleine hart bij het grote hart mag rusten is de weg wijzer dan de wegwijzer.
